Nowy Testament z infografikami (130 x 190) wersja srebrna

Skład jednołamowy

Zespół tłumaczy:

bp ROMAN ANDRZEJEWSKI (Dzieje Apostolskie)
ks. JANUSZ CZERSKI (Listy do Koryntian)
o. AUGUSTYN JANKOWSKI (Apokalipsa)
ks. FRANCISZEK JÓŹWIAK (Dzieje Apostolskie)
ks. JÓZEF KUDASIEWICZ (Listy św. Jana)
ks. JAN KANTY PYTEL (Listy do Efezjan, Filipian, Kolosan, Filemona)
o. JÓZEF WIESŁAW ROSŁON (List do Hebrajczyków)
ks. TADEUSZ SZCZUREK (Listy do Tymoteusza i Tytusa)
o. DAMIAN SZOJDA (Listy do Tesaloniczan)
ks. EDWARD SZYMANEK (Listy do Rzymian i Galatów)
ks. BERNARD WODECKI (Listy św. Piotra, św. Jakuba i św. Judy)
ks. MARIAN WOLNIEWICZ (Ewangelia według św. Mateusza, Ewangelia według
św. Marka, Ewangelia według św. Łukasza i Ewangelia według św. Jana)

Od tłumaczy:

Księgi Nowego Testamentu, w przeciwieństwie do Starego Testamentu, który w nowszych czasach przed Biblią Poznańską przetłumaczono z hebrajskiego na język polski tylko raz (Biblia Tysiąclecia; przekład wydany przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne ukazał się po wydaniu poznańskim), przekładano ośmiokrotnie z języka greckiego na polski, przy czym aż siedem przekładów ukazało się po II wojnie światowej.

Niemal każdy z nich przynosił coś innego. Tłumaczenia ks. Eugeniusza Dąbrowskiego i zespołu pracującego dla Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego nawiązały do tradycyjnego języka ks. Jakuba Wujka i Biblii Gdańskiej, modernizując go i poprawiając. Przekłady ks. Władysława Szczepańskiego i ks. Feliksa Gryglewicza miały zalety i wady prac pionierskich i w pewnym sensie doświadczalnych. Ksiądz Seweryn Kowalski przełożył Nowy Testament pięknym językiem literackim, który nie zawsze harmonizuje z prostotą oryginału. Władysław Witwicki zerwał z sakralnością przekładu, oddając grecki tekst Ewangelii językiem laika. Tłumacze Biblii Tysiąclecia zaprezentowali różne ujęcia (tłumaczenie ks. Walentego Prokulskiego nie wyszło poza formę, jaką miało w Biblii Tysiąclecia).

Autorzy przekładu znajdującego się w niniejszym tomie starali się oddać wiernie myśl biblijną i wyrazić ją językiem zrozumiałym dla dzisiejszego czytelnika Biblii. Oznacza to, że odeszli od archaizmów zakorzenionych głęboko w polskim tekście Pisma Świętego i zastąpili je współcześnie używanymi wyrazami, zwrotami i formami składniowymi. Wiele uwagi poświęcono semityzmom, tak charakterystycznym dla Nowego Testamentu. Wydaje się, że zagadnienia ich przekładu nie można rozstrzygać jednoznacznie, a to z kilku względów. Przede wszystkim niektóre semityzmy przyjęły się już na stałe w języku polskim. Naturalna wydaje się np. biblijna formuła „na wieki wieków”. Inne nie mają odpowiednika w języku polskim (np. określenie „synowie światłości” lub „synowie ciemności”).

W innych wypadkach trudno ustalić jednolitą regułę dla przekładu semityzmów. Wyrażenie „ciało”, używane przez Semitów na określenie człowieka, w różnych kontekstach różnie trzeba przełożyć. J 1,14 można przetłumaczyć: „a Słowo stało się człowiekiem”, analogiczne zaś wyrażenie „ciało i krew” w Mt 16,17 przez „człowiek”, ale Gal 1,16 lepiej nie przekładać: „nie radziłem się ciała i krwi”, lecz inaczej, może: „nie kierowałem się względami czysto ludzkimi”. Będzie to poprawne oddanie sensu semityzmu.

Język hebrajski posiada niewiele form przymiotnikowych i zastępuje je rzeczownikami, zestawiając je często obok siebie i łącząc za pomocą spójnika. Przykładem takiego semityzmu jest J 4,24: oddawać cześć „w duchu i prawdzie” i 14,6: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” czy Ap 4,5: „a z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i grzmoty”. Zastąpienie ich polskimi odpowiednikami jest sprawą literackiego zmysłu tłumacza.

J 14,6 można przełożyć: „Ja jestem drogą prawdziwą do życia”, albo „Ja jestem drogą prawdziwą i żywą”. Ap 4,5 trzeba by chyba przetłumaczyć: „a z tronu wychodzą błyskawice i huk gromów”. Rzeczownik „huk” zastępuje tu przymiotnik.

Osobne zagadnienie stanowi imiesłów opisowy (participium graphicum). Wyraża on czynność poprzedzającą lub towarzyszącą, która jednak jest zrozumiała sama przez się. Tak więc, gdy ktoś coś robi, robi to, odszedłszy; kto odchodzi, czyni to, prawie zawsze powstawszy (anastas, egertheis) lub wyruszywszy (poreutheis); kto zadaje pytanie, pyta, podszedłszy (proselthon); kto uroczyście naucza, czyni to, otworzywszy usta swoje; kto dotyka, czyni to, wyciągnąwszy swoją rękę; kto uczy, pisze, oblicza, sądzi, czyni to, usiadłszy (kathisas); kto daje, czyni to, wziąwszy (labon); kto patrzy, czyni to, podniósłszy oczy, spojrzawszy w górę (anablepsas). Prawdopodobnie też kto robi coś przez kogoś, czyni to, posławszy (aposteilas). Apostołowie np. nauczają w świątyni, stanąwszy (stathentes). Ten imiesłów tłumaczy się zwykle niewolniczo lub przez osobową formę czasownika. Przekład: „szybko poszedł” lub „wyruszył” oddaje sens: wstawszy czy wyruszywszy, poszedł. „Wziąwszy” w wielu wypadkach można by pominąć. Ale problem stanowi np. formuła: „wyciągnąwszy rękę, dotknął” ze względu na jej obrazowość. W tej sytuacji pozostawiono w przekładzie te semityzmy, które przyjęły się w języku polskim, i te, dla których nie ma w nim odpowiedników; inne natomiast starano się przetłumaczyć zgodnie z duchem języka polskiego. Praca to złożona i delikatna, bo należało zachować swoisty klimat i językowe właściwości tłumaczonego dzieła, np. prostotę Ewangelii Marka, ubogie słownictwo Jana czy literackie piękno Listu do Hebrajczyków.

Proponowane przez tłumaczy rozwiązania mogą być dyskusyjne.

Przekładu dokonano z: The Greek New Testament, edited by Kurt Aland, Matthew Black, Carlo M. Martini, Bruce M. Matzger and Allen Wikgren in cooperation with the Institute for New Testament Textual Research Second Edition, Stuttgart 1968.

Wartości i korzyści:

Nowatorskie, oryginalne dzieło -  NOWY TESTAMENT w nowej odsłonie!

·         29 nowych, aktualnych wstępów  napisanych przez uznanych ekspertów biblistów

·         Ponad 90 autorskich infografik jako dodatek specjalny, w tym:

o   6 map:

- Działalność Jezusa według Mateusza

- Jerozolima za czasów Chrystusa

- Podróże Świetej Rodziny

- Podróże Misyjne Pawła

- Miejsce apostolskiej działalności Piotra

- Palestyna za czasów Chrystusa

o   linie czasu, schematy, charakterystyki, rodowody, kompozycje i geneza Ewangelii, piktoramy Ewangelistów,

o   ciekawostki:

- Cuda Jezusa w Ewangeliach

- Hymny w Listach Powłowych i Metafory Kościoła

- Radość w życiu chrześcijańskim

- Wyższość Chrystusa

- Funkcje Kościoła

- Gdzie głosił Jezus?

·         Odświeżenie oryginalych treści

·         Korekta tekstu, modyfikacja językowych anachronizmów

Autorzy nowych wstępów do NT:

1. Wstęp ogólny do Ewangelii - ks. dr Wojciech Wasiak
2. Wstęp do Ewangelii według Mateusza - ks. dr Wojciech Wasiak
3. Wstęp do Ewangelii według Marka - ks. dr Wojciech Wasiak
4. Wstęp do Ewangelii według Łukasza - ks. dr  Wojciech Wasiak
5. Wstęp do Ewangelii według Jana - prof. dr hab. Adam Ryszard Sikora  OFM
6. Wstęp do Dziejów Apostolskich - ks. dr Wojciech Wasiak
7. Wstęp do listu do Pawła - ks. dr. Tomasz Siuda
8. Wstęp do Listu do Rzymian - ks. dr hab. Marcin Kowalski
9. Wstęp do I Listu do Koryntian - ks. dr hab. Marcin Kowalski
10. Wstęp do II Listu do Koryntian - ks. dr hab. Marcin Kowalski
11. Wstęp do Listu do Galatów - ks. dr hab. Marcin Kowalski
12. Wstęp do Listu do Efezjan - ks. dr Roman Mazur SDB
13. Wstęp do Listu do Filipian - ks. dr Tomasz Siuda
14. Wstęp do Listu do Kolosan - ks. dr Roman Mazur SDB
15. Wstęp do I Listu do Tesaloniczan - ks. dr Tomasz Siuda
16. Wstęp do II Listu do Tesaloniczan - ks. dr Tomasz Siuda
17. Wstęp do listów  pasterskich - ks. prof. dr hab. Stanisław Haręzga
18. Wstęp do I Listu do Tymoteusza - ks. prof. dr hab. Stanisław Haręzga
19. Wstęp do II Listu do Tymoteusza - ks. prof. dr hab. Stanisław Haręzga
20. Wstęp do Listu do Tytusa - ks. prof. dr hab. Stanisław Haręzga
21. Wstęp do Listu do Filemona - ks. dr hab. Marcin Kowalski
22. Wstęp do Listu do Hebrajczyków - ks. prof. dr hab. Janusz Nawrot
23. Wstęp do Listu Jakuba - ks. prof. dr hab. Janusz Nawrot
24. Wstęp do I Listu Piotra - ks. prof. dr hab. Janusz Nawrot
25. Wstęp do II Listu Piotra - ks. prof. dr hab. Janusz Nawrot
26. Wstęp do I Listu Jana - prof. dr hab. Adam Ryszard Sikora  OFM
27. Wstęp do II i III Listu Jana - prof. dr hab. Adam Ryszard Sikora  OFM
28.Wstęp do Listu Judy - ks. prof. dr hab. Janusz Nawrot
29. Wstęp do Apokalipsy Jana - prof. dr hab. Adam Ryszard Sikora  OFM