QUO VADIS - wiek XX

Drogi Czytelniku,                                                                                                                                                                  
z pewnością nie raz zastanawiałeś się nad tragicznymi wydarzeniami, jakie doświadczyły ludzkość w minionym, XX wieku. Masz swoje przemyślenia na ten temat. Czy jednak próbowałeś kiedykolwiek znaleźć ich wspólny mianownik? W poprzednim stuleciu cywilizacja człowieka, w ujęciu całościowym, dopuściła się ogromnych zbrodni, które zdecydowały o ziemskim losie milionów istnień. Nie jest możliwe dokładne ustalenie liczby ofiar owych potworności. Zbyt wiele jest bezimiennych grobów rozsianych po świecie, zapomnianych, czy też ukrytych celowo przed sprawiedliwością ludzką. Czy można lepiej wyrazić szacunek i skuteczniej zachować pamięć tamtych ofiar, niż poprzez słowo, zwłaszcza to utrwalone dla przyszłych pokoleń? Mamy zaszczyt przedstawić nowe Quo Vadis, kolejne dzieło literatury polskiej, stworzone po ponad stu latach i ponownie opowiadające o wycinku dziejów, tym razem o najtragiczniejszych w nowożytnej historii naszego gatunku. Choć epopeja ta skupia się na tym, co boleć musi, podkreśla jednocześnie fundamentalną rolę „w naprawianiu czasu” - Miłości, zawsze obecnej, zawsze czuwającej.


Zbrodni ludobójstwa dopuszczano się wielokrotnie w XX wieku. Mordowano ludność cywilną, nie oszczędzano jeńców wojennych. Minione stulecie to również czas rozpowszechniania kłamstw ideologicznych, szerzenia nieprawdziwych interpretacji historii najnowszej. To cała epoka fałszywych uzasadnień w odniesieniu do działań politycznych i gospodarczych wielu rządów. To także planowe zeświecczanie, zwłaszcza społeczeństw zachodnich, mające swoje   zorganizowane początki u progu Rewolucji Francuskiej. Wiarę tępiono na terenach ZSRR i w krajach zależnych. W Polsce wprawdzie Kościół mógł   funkcjonować, był jednak prześladowany. Patrząc z szerokiej perspektywy łatwiej jest dostrzec, że istnieją na świecie grupy, zrzeszające ludzi najbardziej wpływowych i najbogatszych, które dbają również dziś, w początkach XXI wieku o rozpowszechnianie kłamstw i postępującą demoralizację. Skoro  komunizm i faszyzm upadały pod ciężarem masowego dążenia ludzi dobrej woli do wolności, skoro nie udało się osiągnąć celów w otwartej wojnie militarnej z Religią i humanizmem, może uda się wprowadzić ustrój totalitarny „tylnymi drzwiami", za pomocą specjalnych rozporządzeń, przebiegle i natarczywie uzasadnianych „interesem ogółu", czy „dobrem mniejszości"? Również za pomocą wyrafinowanych mechanizmów, wspieranych technologią symulacji cyfrowych, współczesnego niewolnictwa ekonomicznego? Może uda się to, poprzez wykorzystanie istniejących instytucji takich, jak chociażby WHO, czy Parlament Europejski, używając jako przykrywki, z bezgranicznym cynizmem, haseł, które wcześniej głosili prawdziwi bohaterowie wolności? Proces wesprzeć może prowadzona na olbrzymią skalę elektroniczna inwigilacja... Dlatego główną ideą autora powieści powstałej u początku wieku XXI było i jest przywrócenie pierwotnego znaczenia słów, pojęć, zachowanie prawdy historycznej, aby nie dało się tak łatwo okłamywać całych społeczeństw. „Quo vadis - wiek XX" przede wszystkim więc woła do obecnych i do przyszłych pokoleń: nie dajcie się zwieść!                                              

Nowe „Quo vadis" powstawało blisko dekadę. Pierwsze fragmenty pochodzą z końca 2008 roku. Wstęp oraz dalsze pierwsze zapiski zrodziły się w Poznaniu, do tego miasta powróciło później zadanie niemal dokończenia projektu. Jednak około osiemdziesięciu procent tekstu powstało na warszawskim Żoliborzu. Zwłaszcza większość materiałów do pięciu listów brata Jana, rozdziały  „Wrzesień”, czy  „Gdyby  spróbować odrobinę oddać   Pana  Boga  słowami”, „Hibakusha”, „Nadia”, zawdzięczają swoje istnienie natchnieniu i skupieniu, jakie pisarz odnalazł na jednym ze stołecznych osiedli. Do najtrudniejszych  zadań przy tworzeniu tej  powieści należało  takie jej skonstruowanie, aby pomieściła w sobie najważniejsze odniesienia do wydarzeń XX wieku, a jednocześnie ażeby ze względu na ich wielość, nie przyjęła formy grubej, wielotomowej „encyklopedii” czasu. Przyjęta forma możliwie krótkich nowelek, a więc uformowania całości przekazu z modułów, jest chyba najtrafniejszym wyborem ze strony autora. Drobne poprawki do tekstu poczyniono w lipcu 2015 roku w podwarszawskim Legionowie, zaś ostatecznie poprawiona wersja pochodzi z końca roku 2017.