Jestem w Kościele. Liturgia dla dzieci

Spis treści:

1. Od autora
2. Ambona
3. Biblia
4. Boże Narodzenie
5. Chleb i wino
6. Chorzy
7. Chrzcielnica
8. Dzwon i dzwonki
9. Konfesjonał
10. Kropielnica
11. K2, czyli Kościół w kościele
12. Krzyż
13. Ksiądz, kapłan, prezbiter
14. Lud Boży
15. Maryja
16. Ołtarz
17. Organy
18. Patron kościoła
19. Paschał
20. Tabernakulum
21. Wieczna lampka
22. Witraż
23. Zacheuszek
24. Zakrystia
25. Zmarli
26. Dodatek specjalny, czyli oparta na faktach
    historia Kota Mrota

Wybrany fragment

Tabernakulum

Kiedy dzieci przygotowują się do Pierwszej Komunii Świętej, na jednym z początkowych spotkań pytam: „co to jest tabernakulum?”. Zazwyczaj widać wówczas na dziecięcych twarzach wysiłek związany z intensywnym myśleniem, a czasami słychać pytanie: „co?”. Bardzo trudno jest to niełatwe do wymówienia słowo skojarzyć ze złotą (najczęściej) skrzynką – szafką, w której znajduje się Najświętszy Sakrament.

„Tabernakulum, czyli namiot – jego nazwa nawiązuje do Namiotu Spotkania, w którym była Arka Przymierza, a więc do stałej obecności Boga pośród Jego dzieci”. Po tych wyjaśnieniach dialog z najmłodszymi idzie już prościej. Jezus ma swój dom pośród naszych domów. Staramy się ten dom oświetlić, ozdobić kwiatami i z czcią przed Nim przyklękamy. Nazwa „namiot” – poza wszystkimi pięknymi nawiązaniami biblijnymi – przypomina, że sakramentalna obecność kiedyś się skończy. Namiot wskazuje na to, że jesteśmy w drodze, która ma swój koniec. Na końcu drogi nie trzeba będzie rozbijać namiotu, ponieważ zobaczymy Jezusa twarzą w twarz.

Przy tej okazji rozmawiamy również o różnych ozdobach kościelnych, o złocie i srebrze. Czy one są potrzebne Panu Bogu? Oczywiście nie, ale stanowią sygnał dla nas, że mamy skarb, który zabezpieczamy, o który dbamy i który chronimy. Czy małżonkom jest potrzebna do ślubu złota obrączka? Czy ona czyni ich miłość „lepszą”? Może lepiej kupić metalową podkładkę czy nakrętkę w sklepie z artykułami metalowymi? Wyjdzie taniej. Czy pannie młodej potrzebna jest piękna suknia, którą założy ona tylko raz w życiu? Czy miłość byłaby mniejsza, gdyby poszła do ślubu ubrana w cokolwiek? Na wszystkie te pytanie odpowiadamy: „NIE”. Państwo młodzi w dniu ślubu otaczają się pięknem i złotem, aby pokazać sobie i światu, jak cenna jest ich miłość. Tak samo jest z naszą zewnętrzną relacją do Boga i Kościoła. Jeżeli ktoś – lub coś – jest dla nas ważny, a mamy taką możliwość, to staramy się o jak najpiękniejszą oprawę.

Osoby, które wierzą w prawdziwą obecność Jezusa pod postaciami eucharystycznymi, przed tabernakulum przyklękają. Nie klękamy zawsze i nie przed każdym. Klękamy w ważnych momentach naszego życia i zazwyczaj przed miłością, przed ukochaną osobą czy przed sztandarem – symbolem ojczyzny.

Często przy tabernakulum widzimy postacie aniołów. Aniołowie wpatrują się w Boże oblicze. Przy tej okazji warto zwrócić uwagę na to, co popkultura zrobiła z aniołkami: aniołki są wszędzie i pod każda postacią, używane nawet do łapania kurzu. Mamy aniołki na zdrowie, do kuchni, dla zakochanych, na pocieszenie, na wycieczkę itd. Pamiętajmy, anioł to Boży posłaniec, a nie chiński figurka do zabawy.

Jestem w Kościele. Liturgia dla dzieci - recenzja na portalu sztukater.pl

Cała recenzja: https://sztukater.pl/ksiazki/jestem-w-kościele.html

Frament recenzji:

,,Jestem w kościele to przewodnik napisany w przyjemnym i lekkim dla czytelników stylu. Jego zaletą jest poręczny format, podział na krótkie rozdziały. Książeczkę zawsze można mieć przy sobie, wykorzystać ją jako lekturę na dobranoc, inspiracje do prowadzenia zajęć religii w szkole i poza nią.

Myślę, że ten poradnik księdza Krzeszewskiego to również doskonały pomysł na prezent dla dzieci przygotowujących się do sakramentu eucharystii, przyszłych ministrantów. Jestem przekonana, że ta niepozorna książeczka znajdzie wielkie grono zainteresowanych, chciałabym bardzo, aby ksiądz Sławomir Krzeszewski kontynuował ten poradnik – np. wzbogacając go o kolejne hasła dla dzieci, albo przygotowując wersje poradnika adresowaną typowo do młodzieży, osób dorosłych itp.”