Spotkałyśmy Pana. Jego słowo w nas żyje

Wstęp
I On nas uzdolnił
II Ku wolności wyswobodził
III Przyoblekł nas mocą
IV Przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię
V Nie dał nam ducha bojaźni, ale mocy i miłości
VI Dlatego nie upadamy na duchu
VII Nieustannie dziękujemy Bogu
VIII Ufność w Nim pokładamy
IX Wpatrujemy się nie w to, co widzialne, lecz w to, co niewidzialne

Jestem Jego

A teraz tak mówi PAN, który cię stworzył, Jakubie, i ukształtował cię, Izraelu:
„Nie bój się, gdyż cię odkupiłem!
Wezwałem cię po imieniu, jesteś mój!
Choćbyś przechodził przez wodę, Ja będę z tobą, nie zatopią cię rzeki.
Choćbyś szedł przez ogień, nie spłoniesz
i płomień cię nie spali.
Bo Ja jestem PANEM, twoim Bogiem,
Świętym Izraela, twoim Zbawcą!
Oddam Egipt na okup za ciebie,
Kusz i Sebę zamienię na ciebie.
Jesteś dla mnie cenny,
otoczyłem cię chwałą i obdarzyłem miłością, dlatego ziemie zamienię na ciebie
i ludy oddam za twoje życie.
Nie bój się,
bo Ja jestem z tobą!”.

Iz 43,1–5a

Te słowa z Księgi Proroka Izajasza towarzyszą mi szczególnie w chwi-lach trudnych, pełnych napięcia i przeciwności, gdy piętrzą się wyzwa-nia i gdy czuję, że w jakimś sensie tonę. Mogą to być kryzysowe sytuacje w pracy, w rodzinie, relacjach, a czasem po prostu niemożność owoc-nego skomunikowania się z własnymi potrzebami, lękami czy pragnie-niami. Wtedy trudno mi wziąć głęboki oddech i zrobić krok w tył, by złapać dystans do tego, co się dzieje, i spojrzeć na to Bożymi oczami.

On nas wybawił

W takich momentach szczególnie potrzebuję zapewnienia, że nie jestem sama, że komuś na mnie zależy, że dla kogoś jestem cenna. Ta-kiego wsparcia szukam najczęściej w rodzinie, wśród przyjaciół i osób ze wspólnoty. Zwyczajna, prosta obecność, rozmowa lub spacer w milcze-niu są dla mnie dużą ulgą i pocieszeniem. Nieraz zapominam, że Tym, kto zna mnie w pełni i dużo lepiej niż ja samą siebie, jest Bóg – Ten, który dał mi życie i wpisał swoje marzenia i tęsknoty w moje serce. On jest ze mną zawsze, niezależnie od tego, w jakiej jestem kondycji, jak czuję się sama ze sobą, jak ciemno i strasznie bywa wokół.

On zna mnie po imieniu i często tak się do mnie zwraca. Tylko ja nieraz tego wołania nie słyszę, nie zauważam. A Bóg mówi do mnie niepowtarzalnym językiem, którego wartość i znaczenie znamy tylko On i ja. Jak mówiła św. Teresa, „Bóg i ja to już większość”. Tęcza, wschody słońca, góry, zapach i dźwięki lasu o poranku, spotykane sarny, lisy, dziki, wiewiórki, ptaki, aromat nardowego olejku, smak kakao czy deserów z cynamonem… Tyle szczególnych momentów z historii mojego życia, których nie da się opowiedzieć. Zostaną w pa-mięci serca na zawsze.

Czasem tak trudno mi wierzyć, że Bóg oddał za mnie życie. Od-dał wszystko, co miał, i nie żałował tego, że nie da się już kochać kogoś bardziej. Jestem droga, piękna i wartościowa w Jego oczach. Nie jestem niczyja, jestem Jego. „Dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, należy do ciebie” (Łk 15,31).

Jakich żywiołów doświadczasz w swoim życiu?
W jaki sposób Bóg do ciebie mówi? Jakich słów, znaków używa?
Jaka jest twoja wartość? Gdzie, w kim/Kim, czym jej szukasz?

Aleksandra Pakalska

Echo katolickie - recenzja