Paweł i Barnaba. Relacje i współpraca w Kościele (lectio divina)
| Ilość stron | 176 |
|---|---|
| Wymiary | 130 × 200 mm |
| Rok wydania | 2025 |
| ISBN | 978-83-8065-679-6 |
| Wydawca | Wydawnictwo Świętego Wojciecha |
| Oprawa | twarda |
- Bezpieczne płatności
- 14 dni na zwrot
- Dostawa już od 9.99 PLN
Kościół staje się naprawdę misyjny, gdy jego członkowie idą razem drogą współpracy, modlitwy i braterskiej współodpowiedzialności.
Kościół wciąż musi się uczyć synodalności i misyjności, o czym przypomniał nam papież Franciszek, rozpoczynając proces nazywany drogą synodalną.
W Biblii znajdujemy przykład dwóch świadków, którzy przetarli ten szlak przed nami – Pawła i Barnabę. Ich przyjaźń, współpraca w głoszeniu Ewangelii i budowaniu wspólnoty Kościoła to dla nas inspiracja, jak umacniać wspólnotę dziś – słuchając siebie nawzajem, prowadząc dialog i biorąc odpowiedzialność za wspólnotę i jej misję.
Ksiądz Stanisław Haręzga zaprasza nas do medytacji biblijnej w rytmie lectio divina – wpatrując się w przykład Pawła i Barnaby, odkryjmy, że Kościół staje się naprawdę synodalny tam, gdzie żyją ludzie gotowi iść razem drogą Ewangelii.

Dlaczego warto kupić tę publikację?
Autor – doświadczony biblista i duszpasterz – wprowadza czytelnika w modlitewną lekturę Pisma Świętego.
To inspirujące narzędzie dla duszpasterzy, liderów wspólnot, osób konsekrowanych i świeckich, które chcą, by ich wspólnoty naprawdę żyły Ewangelią.
Pokazuje biblijne korzenie synodalności. Na przykładzie Pawła i Barnaby odsłania, jak Kościół od początku rodził się ze wspólnej drogi, dialogu i odpowiedzialności za misję ewangelizacji.

O autorze Paweł i Barnaba. Relacje i współpraca w Kościele
ks. prof. dr hab. Stanisław Haręzga – doktor habilitowany nauk teologicznych, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. W 1973 roku otrzymał święcenia kapłańskie i został kapłanem archidiecezji przemyskiej. Od 2006 roku jest moderatorem archidiecezjalnego Dzieła Biblijnego im. św. Jana Pawła II. Prowadzi wykłady z Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.
Wydawca / dane producenta:
Święty Wojciech Dom Medialny sp. z o. o.
Wydawnictwo
ul. Chartowo 5
61-245 Poznań
wydawnictwo@swietywojciech.pl
tel. 61 659 37 13
Kraj pochodzenia produktu / kraj produkcji: Polska

Spis treści
Wprowadzenie
- Chronologia wydarzeń podczas wspólnej ewangelizacji Pawła i Barnaby
- Barnaba uosobieniem ideału wspólnoty Kościoła (Dz 4,32-37)
- Wspólnota Kościoła pierwotnego (Dz 4,32-35)
- Przykład Barnaby (Dz 4,36-37)
- Paweł zdobyty przez Chrystusa i przyjęty do Kościoła (Dz 9,1-19a)
- Spotkanie ze Zmartwychwstałym pod Damaszkiem (Dz 9,1-9)
- Przyjęcie Pawła do Kościoła przez Ananiasza (Dz 9,10-19a)
- Początki Pawłowej ewangelizacji i przyjaźń z Barnabą (Dz 9,19b-31)
- Nauczanie Pawła w Damaszku (Dz 9,19b-25)
- Spotkanie Pawła ze wspólnotą Kościoła w Jerozolimie (Dz 9,26-31)
- Wspólne zakładanie Kościoła przez Barnabę i Pawła w Antiochii Syryjskiej
(Dz 11,19-30; 12,24-25)- Powstanie Kościoła w Antiochii Syryjskiej (Dz 11,19-26)
- Solidarność z Kościołem matką (Dz 11,27-30; 12,24-25)
- Początek wspólnej misji Barnaby i Pawła (Dz 13,1-12)
- Antiocheńska inicjatywa misyjna (Dz 13,1-3)
- Ewangelizacja Cypru (Dz 13,4-12)
- Ewangelizacja w Antiochii Pizydyjskiej (Dz 13,13-52)
- Apostolski kerygmat sercem ewangelizacji (Dz 13,13-41)
- Zwrot Pawła i Barnaby do pogan (Dz 13,42-52)
- Paweł i Barnaba wobec trudności i wyzwań w ewangelizacji (Dz 14,1-28)
- Głoszenie Ewangelii w Ikonium (Dz 14,1-6a)
- Uzdrowienie chromego w Listrze (Dz 14,6b-20a)
- Pobyt w Derbe i powrót do Antiochii (Dz 14,20b-28)
- Zaangażowanie Pawła i Barnaby w walkę o jedność Kościoła (Dz 15,1-35)
- Spór antiocheński (Dz 15,1-5)
- Przebieg soboru jerozolimskiego (Dz 15,6-21)
- Soborowy dekret i jego promulgacja (Dz 15,22-35)
- Rozejście się Pawła z Barnabą i nowe otwarcie (Dz 15,36-41)
Bibliografia
Niezwykle cennym atutem Barnaby jako przewodnika była umiejętność dostrzegania potrzeb wspólnoty i gotowość ich spełniania. W tym celu udał się do Tarsu, aby odszukać Pawła i pozyskać go do misji (Dz 11,25). Uznał bowiem, że pogłębiania wiary w dużej wspólnocie kościelnej nie można dokonywać w pojedynkę. (…) Jego wybór padł na apostoła, którego zdążył już poznać i któremu zaufał. Teraz chciał dać mu szansę, aby w pełni ujawnił on swój zapał ewangelizacyjny. Barnaba nie załatwiał tego poprzez pisma czy posłańców, ale osobiście wybrał się do Tarsu, aby spotkać się z Pawłem i zaprosić go do współpracy.