Dar przyjaźni z Jezusem. Lectio divina z Łazarzem, Martą i Marią z Betanii

„Bóg w swojej wielkiej miłości przemawia do ludzi jak do przyjaciół i przestaje z nimi, aby zaprosić i przyjąć ich do wspólnoty z sobą.”  (Dei verbum n. 2)
 
To podstawowa prawda Bożego objawienia, która w pełni zaistniała w Jezusie Chrystusie. Jeśli wchodzimy w żywą relację
z Chrystusem w Jego Kościele, to mocą Ducha Świętego jesteśmy zdolni do tworzenia głębokich relacji z ludźmi. Nie można bowiem jednocześnie pozostawać w przyjaźni z Panem i w oderwaniu od innych. Duchowość chrześcijańska jest więc duchowością przyjaźni
z Chrystusem i z ludźmi.
 
Jezus obdarza zaufaniem wszystkich swoich uczniów i chce, aby wszyscy byli jego przyjaciółmi, niemniej nie każdy jednakowo w tę przyjaźń się angażuje. Tak było w przypadku pierwszych uczniów i tak jest do dzisiaj.
 
Wśród przyjaciół Jezusa szczególnie wyróżnia się rodzeństwo z Betanii: Łazarz, Marta i Maria.  To dzięki swej szczególnej więzi
z nauczycielem ta trójka znalazła się na kartach Ewangelii. Na ich przykładzie możemy najlepiej i najpełniej dostrzec istotne cechy duchowości wszystkich przyjaciół Jezusa. Przyjrzyjmy się zatem tej niezwykłej relacji.